papa

ik wil je niet kwijtraken, ook al weet ik
dat dat moment dichterbij komt
ik zou me graag als meisje aan je benen willen vastklampen
zeggen: papa, blijf hier, bij mij,
het leven hoeft niet zo zwaar te zijn.
laat me helpen met dragen.

en dan zouden we samen dit lange pad afwandelen
hand in hand, de rotsen op onze rug
zo licht als veren. want papa,
het leven hoeft geen maanlandschap te zijn
je hoeft niet in harnas de ochtend tegemoet te gaan
haal met mij adem en laten we de sterren bewonderen
van hier beneden. geloof me,
we hoeven niet ver te lopen om te genieten van het uitzicht
geloof me, mijn benen zijn ook moe van het dragen
het vechten, het doorgaan.

maar papa, we hoeven nog niet naar huis.
voor nu kunnen we nog even doorlopen.
we kunnen nog even kijken.
de lucht is nog niet grijs.
het blijft voor nu nog droog.
en als je gaat, papa,
ga je niet alleen want dan
ga ik met je mee.